خدایا کفر نمیگویم " پریشانم . چه میخواهی تو از جانم ؟ مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی خداوندا ! اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی لباس فقر پوشی غرورت را برای تکه نانی به زیر پای نامردان بیاندازی و شب آهسته و خسته تهی دست و زبان بسته به سوی خانه باز آیی زمین و آسمان را کفر میگویی . نمیگویی ؟! خداوندا ! اگر در روز گرما خیز تابستان تنت بر سایه ی دیوار بگشایی لبت بر کاسه ای مسی قیر اندود بگذاری و قدری آن طرفترعمارتهای مرمرین بینی و اعصابت برای سکه ای اینسو و آنسو در روان باشد زمین و آسمان را کفر میگویی . نمیگویی ؟! خداوندا ! اگر روزی بشر گردی ز حال بندگانت با خبر گردی پشیمان میشوی از قصه خلقت از این بودن ، از این بدعت خداوندا تو مسئولی خداوندا تو میدانی که انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است چه رنجی میکشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است! .
دکتر شریعتی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر